Wij zijn...

...Belangenvereniging Camping de Berekuil. Wij hebben onszelf opgericht in 1998 om de belangen van de vaste recreanten op Camping de Berekuil in Utrecht te behartigen.

Wat doen wij?

Bestrijden dat de enige Utrechtse camping wordt gekocht door projectontwikkelaars die doormiddel van zogenaamde herstructurering heel veel geld willen verdienen met de doorverkoop van de camping aan een van de grote vakantieparkenketens. Wij zetten ons in om Camping de Berekuil weer een gezellige familiecamping te laten worden waar toeristen zich welkom voelen en een plezierige vakantie te beleven is.

Wat doen wij niet!

Als belangenvereniging vertegenwoordigen wij dus niet de camping. Voor vragen die betrekking hebben op boekingen, reserveringen en prijzen, kunt u niet bij ons terecht en deze vragen kunnen door ons niet beantwoord worden. U kunt zich daarvoor wenden tot de campingbeheerder. De camping heeft helaas zelf geen website, geen e-mailadres en zelfs geen telefoonnummer. De camping is het gehele jaar geopend en reserveren is niet nodig. Bestudeer eerst onze website, dan kunt u zich nog bedenken.

Waarom zijn wij er?

De huidige eigenaar van de camping, VOF Driessen-Schoen, kocht de camping in 1995 en liet meteen vele chalets plaatsen tegen provisies van 25% van de waarde van die chalets. Die provisie betaalden de kopers van de chalets die de staplaatsen huurden. Voor de staplaatsen werd ook nog eens goodwill betaald tot bedragen van 5.000 gulden of meer. Als een chalet met staplaats werd overgedragen aan een nieuwe eigenaar, ontving de campingeigenaar opnieuw provisie. Een zeer lucratief businessplan om een camping te starten.

Maar! Nadat alle staplaatsen waren verhuurd, sloeg de verloedering snel toe. Het geld was binnen en er viel niet veel meer te halen buiten de vaste jaarlijks inkomsten uit de verhuur van de staplaatsen. Dat was niet meer genoeg voor de eigenaar. De eerste tonnen smaakten naar meer.

VOF Driessen-Schoen was zich bewust van de waarde van deze grond dicht bij het centrum van Utrecht. Een projectontwikkelaar zou hier best wel eens veel geld voor over kunnen hebben. Al vanaf 2000 is de VOF bezig geweest met kopers en projectontwikkelaars. Er werd geen geld meer geïnvesteerd in de camping. Als de camping leeg opgeleverd kon worden, zou dat de waarde van het terrein alleen maar verhogen. Dit natuurlijk wel ten koste van de mensen die geïnvesteerd hadden in een mooi chalet en een staplaats. Zaken zijn immers gewoon zaken!

In oktober 2007 werd op informele (en niet rechtsgeldige wijze) aan iedereen de huur opgezegd met de mededeling dat we een mooie tijd hadden gehad, maar dat het nu tijd was voor iets anders en tot ziens dan maar. De eigenaar schreef zelfs in de opzeggingsbrief we gaan ons met filosoferen bezig houden.

Vanaf die datum hebben we verschillende partijen op de camping gehad die hier de boel wel eens zouden komen leegmaken en daarna zouden doorverkopen aan Landal of Roompot. Allemaal zijn ze weer afgedropen (failliet, ontmoedigd of juridisch afgestraft) omdat ze zich verkeken hebben op de kracht van de verenigde recreanten. Doordat de kopende partij meestal veel stress en agressie meenam, zorgden ze er telkens voor dat een aantal staplaatsen leegkwam. Sommigen voor niets en anderen voor een appel en een ei.

Inmiddels is de zoveelste partij bezig om de camping over te nemen. Sinds 2013 is in de camping geen camping meer te herkennen. Het doet eerder denken aan Rotterdam na 1940. Effectief wordt er ongeveer vier weken per jaar gewerkt aan de herstructurering en de overige elf maanden is het een enorme bouwput en opslagplaats van materialen (honderden betonnen kanaalplaten van tien meter lang). Af en toe wordt de schijn opgehouden dat er iets gebeurt. De plannen en tekeningen voor de herinrichting veranderen per maand. En dat niet op basis van voortschrijdend inzicht, maar vanwege het ontbreken van een visie en vooral door het ontbreken van financiële middelen van de projectontwikkelaar.

Meer dan de helft van de jaarplaatsen die in 2007 bezet waren is nu leeg. Dat betekent ook dat meer dan de helft van de jaarlijkse inkomsten al vele jaren verdwenen is. Van gezonde bedrijfsvoering is al jaren geen sprake meer.

Hoe gaan we verder?

De situatie is lastig. Omgaan met despotische projectontwikkelaars en een Gemeente Utrecht die totaal niet geïnteresseerd lijkt in een mooie stadscamping, vergt veel doorzettingsvermogen en initiatief. Belangenvereniging Camping de Berekuil zal blijven strijden voor de rechten van de chaleteigenaren en voor het behoud van een camping in de stad Utrecht. Wij streven er naar dat deze ooit zo gezellige stadscamping weer een echte stadscamping zal worden. Eentje waar Utrecht trots op kan zijn!